18 Ağustos 2014 Pazartesi

Beyaz Porsche'li Prens

Çocukluğumuzda okuduğumuz tüm masallarda hep bir beyaz atlı prens vardır atının yelesini savura savura gelerek esas kızı kurtaran. Çocukluğum boyunca masalları çok sevdim. Bin Bir Gece Masalları'ndan Pamuk Prenses'e dek neredeyse tüm masalları okudum. 

Masallar hayal dünyamın gelişmesinde önemli bir rol oynadı ama o beyaz atlı prens hep aklımın bir köşesinde kaldı. Günümüz için beyaz atlı prens pek de havalı bir figür olmadığından ben hep Beyaz Porsche'li Prens'in hayalini kurdum. Elbet bir gün tanışacaktım, ne de olsa umut fakirin ekmeğiydi.

Bundan 3-5 sene evvel baharın yaza yüzünü döndüğü günlerden birinde GAYROMEO'dan bir mesaj geldi. Benimle tanışmak ve görüşmek istiyormuş falan filan. Bildiğimiz tipik ilk mesajlardan biriydi. Hemen mesajı gönderen kişinin profiline girdim ve okumaya başladım. 40'lı yaşlarda, uzun boylu, pek çok yabancı dil bilen, iyi eğitimli olduğu anlaşılan biriydi. Her şey güzel görünüyordu ama en önemli şey eksikti profilinde: fotoğrafı!

Kibarca fotoğrafı olmayan insanlarla tanışmadığımı, eğer özel bir durumu varsa bir sonraki mesajına fotoğrafını ekleyebileceğini vs yazdım. Çok geçmeden cevap geldi: Fotoğraf konusunda çok hassasmış ama istersem istediğim bir yerde bir şeyler içebilirmişiz. "Bak şu kendini beğenmişe" dedim içimden ve böyle bir şeyin mümkün olmadığını, eğer gerçekten tanışmak istiyorsa bana en azından yüzünün belli olduğu bir fotoğrafı göndermesi gerektiğini yazdım. Saat geç olmuştu, ertesi gün iş vardı. Mesajı gönderip uykuya daldım.

Ertesi akşam mesajlarımı kontrol ederken ondan gelmiş 3 mesaj gördüm. Mesajların hepsinde de aynı şey yazıyordu. Bana telefon numarasını vermiş, konuşursak hak vereceğimden söz etmiş. Hadi bi şans verelim deyip gizli numaradan aradım. Telefonu açan adam kim olduğumu anlayamadı ve hangi dilde olduğunu anlamadığım bir şeyler söyleyip telefonu yüzüme kapattı.

Bozulmuştum... Hem telefon numaranı vereceksin, hem de dinlemeden yüzüme telefonu kapatacaksın! O sinirle hemen GAYROMEO'dan bir mesaj döşedim. Çok zaman geçmeden cevap geldi. Gizli numara olduğu için tanıyamamış, mesaj yazıp haber vermediğim için başka biri sanmış beni. Tabi ki bu mesaj sinirimin geçmesine yetmedi. Bilgisayarı kapattım, güzel bir film açtım ve ayaklarımı uzatıp filmin keyfini çıkarttım.

Film bittiğinde saat geç olmuştu. Yatmadan önce tüm maillerimi kontrol ettim, tam bilgisayarı kapatacağım ROMEO'nun internet tarayıcımın bir sekmesinde açık kaldığını fark ettim. Bir kaç tane mesaj gelmişti. Kimdenmiş diye hemen merakla kontrol ettim. Bir kaç abazandan "hadi sevişelim" mesajı  ve bizim fotoğrafsız ısrarcı arkadaştan 2 mesaj!

Israrla yeniden aramamı söylüyordu. Ben de iyi bari biraz eğlenelim diyerek yeniden numaramı gizleyerek aradım. Bu kez direkt tanıdı ve sıcak bir şekilde açtı telefonu. Konuştukça aradığım kişinin bir Türk olmadığını anladım. Çünkü Türkçe konuşurken ciddi anlamda zorlanıyordu. Yabancı olup olmadığını sordum, yabancı olduğunu kabul etti ama nereli olduğunu söylemedi. İngilizce konuşmak isterse benim için sorun olmadığını söyledim ve sohbete İngilizce olarak devam ettik. İngilizcesi çok komik ve aksanlıydı. Komik olmasının sebebi aksanından kaynaklanmıyordu. Cümleye İngilizce başlıyor, başka bir dilde devam edip Türkçe bitiriyordu. Bu sebeple söylediklerinin çoğunu tekrar ettirip anlayabiliyordum.

2 saatten uzun süre konuştuk. Fotoğraf ya da görüntülü sohbet olayı konusunda inanılmaz inatçı biriydi. Sebep olarak tanınmış biri olduğundan söz ediyordu ve bir riske girmek istemiyormuş. Ertesi gün için benden bir randevu koparmaya çalıştı ama O ne kadar inatçıysa ben de en az O'nun kadar inatçıydım. Benden randevu koparamadı ama telefon numaramı almayı başardı.

O geceyi takip 3-4 gün boyunca her gece telefonda 1-2 saat konuştuk. Beni ciddi anlamda güldürüyordu. O'nunla konuşmak sanki bir gülme terapisi gibi geliyordu bana. Sonunda buluşma konusunda beni ikna etti. Ama bir kaç itirafta bulunması gerekiyordu. Kendisinin tanınmış bir kişi olduğunu ve çok varlıklı olduğunu söyledi. "Bu senin sorunun, benim değil!" dedim gülerek. "En azından içtiğin kahveyi ısmarlamak zorunda kalmam" diye ekledim, gülüştük.

Randevu günü gelip çatmıştı. Randevu saatinden 3-4 saat önce beni aradı. "Yine ne oldu?" diyerek açtım telefonu. Beraber yemek yiyecektik ama öncesinde evinde bir şeyler içmeye davet ediyordu. İş yerinde olduğum için rahat konuşamıyordum ve "peki, öyle olsun" dedim. Bana evinin adresini falan da vermemişti. Dışarıda bir yerde buluşacaktık önce. Nitekim öyle de oldu. Ben buluşacağımız yere gittim ve beklemeye başladım. Buluşma saati gelmiş olmasına rağmen ortada kimse yoktu. Telefon açıp bunun hiç hoş olmadığından söz ettim. "Biri geliyor seni almaya, birazdan orada olur" dedi. İçime bir kurt düştü. Acaba başıma kötü bir olay mı gelecekti?

İçimden bir ses "Bas git" derken, diğer ses de "buraya yüzünü bile görmediğin bir adamla buluşmaya gelerek zaten riski göze aldın, bekle biraz daha" diyordu. Ben ne yapsam diye düşünürken Hintli bir adam geldi yanıma ve İngilizce konuşarak merhabalaştı benimle. Beni eve götüreceğini söyledi. Adamın peşine takıldım ve yürümeye başladık. 1-2 dakika sonra bir villanın önüne geldik. Önünde polis kulübesi vardı ve villanın üzerinde binanın bir ülkenin konsolosluğuna ait olduğuna bir tabela vardı. Takip ettiğim adam polise selam verdi ve polis otopark kapısını açtı. Biz içeri girdik. İçeride iki tane lüks marka araç vardı. Otopark'ın içindeki merdivenden yukarı kata çıktık. Merdiven bir bahçeye açılıyordu. Gayet bakımlı bir bahçeydi ve bahçenin sonunda uzun boylu, esmer, zayıfça bir adam beni bekliyordu. Son 5-6 gecedir telefonla konuştuğum zat-ı muhterem nihayetinde karşımdaydı.

Beni eve getiren adam "beyefendi sizi bekliyor" dedi, gözleriyle işaret ederek gizemli yabancıyı gösterdi ve yanımdan ayrıldı. Bu gizemli yabancıya doğru yürürken bir yandan da göz ucuyla süzüyordum. Ne kadar lüks marka varsa üzerindeydi. Kıyafetinin her parçasında markalar yazıyordu. Kocaman Hermes bir kemer, üzerinde yine markanın logosunun bulunduğu Louis Vuitton ayakkabılar ve gömlek, Armani pantolon... Adamın yüzünden önce kıyafetleri göze çarpıyordu. Marka giyinmenin dibine vurmuş, kendini yürüyen bir reklam panosuna çevirmişti.

Gizemli yabancının yanına geldiğimde el sıkışıp merhabalaştık. Gülerek bana "şimdi artık tanıyorsun beni" dedi ve kendinden söz etmeye başladı. Orta Doğu'da petrol zengini bir ülkenin İstanbul Başkonsolosuydu. Veliaht Prenslerden biriymiş. Emir öldüğü zaman yerine geçebilecek sınırla sayıdaki kişilerdenmiş. Tüm kibiriyle anlattı bana Emir olma prosedürünü. Sonra evi gezdirdi. Gerçekten son derece zarif döşenmiş 3 katlı bir villaydı burası.

Bir şeyler içip sohbet ettik kısa bir süre. Allah'tan prens istedim gönderdi ama tek bir eksikle, dedim ve ekledim: Beyaz Porsche'li bir Prens dilemiştim, neyse seni de böyle kabul edeceğiz. Bunu söylememle birlikte kahkaha krizine girdi. Yanında çalışanlara Arapça bir şeyler söyleyerek gülüyor, gözlerinden yaşlar geliyordu. Elimden tuttu, beni bahçeye sürükledi. Bir yandan yürüyoruz, bir yandan da gülmeye devam ediyordu. Evin ön bahçesine geldik ve ilerideki arabaları işaret ederek "Duan eksik değil tam olarak kabul oldu" dedi. Ne diyor bu adam, manyaklaştı herhalde diye düşünürken ilerideki beyaz Porsche'yi gördüm ve ben de gülmeye başladım. Ben güldükçe o gülüyor, o güldükçe ben gülüyordum. Muhtemelen 10 dakika kadar gülmüşüzdür.

Güldüğüm şey aslında adamın Beyaz bir Porsche'sinin olması değildi, komik olan şey hayallerimdeki prens batı Avrupa ülkelerindendi. Yani ben hep Danimarka, Hollanda, Galler prensi bekliyordum. En azından İspanya Kralı falan çıkar karşıma diye kurarken Arap bir prens çıkmıştı karşıma. Evet, Beyaz Porsche'si de vardı ama kahretsin tipim değildi!

Madem dileğim kabul olmuştu, sonuna dek tadını çıkarmak lazımdı. Ben, Prens ve onun koruması beraber yemeğe çıktık. Koruma son derece yakışıklı bir adamdı. Yemek yiyeceğimiz yere giderken "ah şu koruma olaydı ya prens" diye geçirdim içimden hep.

Lüks semtlerimizden birinde bulunan lüks bir İtalyan restoranına gittik. Orada da gözlerimizden yaşlar gelene dek güldük. Ben sevgili prensimden elektrik alamadığım için direkt kanki olayına giriştim ve son derece rahat davrandım. Anladığım kadarıyla buluştuğu kişilerin gözleri para pul ve ünvan ile kamaşıyor, kendilerini prensimize beğendirmek için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlardı. Ben ise lise arkadaşım gibi konuşuyordum zat-ı muhteremle :)

Cümlelerimin sonuna "şeyhim" diye eklemeliymişim. Bunu duyduğumda gülmekten kırıldım. Hadi oradan, dedim. Burada senin şeyhliğin de prensliğin de işlemez, Cumhuriyet rejimine hoşgeldin diye ekledim. Şaşırdı, daha önce sanırım hiç böyle bir tepki almamıştı. Şaşkınlığının ardından benim hakaret niyetiyle söylemediğimi anladı ve gülmeye başladık yine.

Bizimki parayla, malla mülkle hava atmaya başladı. "Aman sus sus, parayla saadet olmaz" dedim. Kahkaha atarak "Bunu da hep fakirler söyler. Bana bir tane bile çok varlıklı adam gösteremezsin bunu söyleyen" dedi. Düşündüm... herif doğru söylüyordu. 5-10 dakika dalga geçti benimle bu konuda.

"Fotoğrafını göndermiyorsun çünkü ülkende gay olmak yasak. Emir duyarsa alır kelleni" dedim. Güldü yine. "Emir zaten biliyor beni" dedi. Şaşırdım!!! İslamî yasalara göre yönetilen bir ülkenin başındaki kişi bildiğin gayfriendly biriydi. İstanbul'dan sonra Barselona ya da Amsterdam konsolosluğuna atanacakmış. Gay hayatı yaşaması Emir'i hiç rahatsız etmiyormuş. "Peki ya ülkendeki sıradan vatandaşlar için durum nasıl?" dedim ve ekledim "Onlar da senin gibi cinselliklerini rahatlıkla yaşayabiliyorlar mı?" Hemen savunmaya geçti, aman efendim onların durumu farklıymış da onlar da gizlice yaşasınlarmış.

Onunla konuşurken gerçek anlamda bencilliğin ne demek olduğunu anladım. Ciddi manada diğer insanların onun bir nevi kölesi olduğunu düşünüyor. Bana asla kabul edilemez gelse de O'nun o devasa egosuyla konuşması beni çok güldürdü.

Gece boyu müstehcen şakalar yaptı bana. Hatta çoğunu yüksek sesle yaptığından tüm restoran bizim şakalara istemeden kulak misafiri oldu. Masada prensin koruması da bizimleydi. O da esprilere gülüyor, zaman zaman yorumlara bulunuyordu. "Baksana bu kendini dünyanın sahibi sanıyor. Sana asılmıyor mu bu?" diye sordum. "Yok canım, daha neler" dedi ve ekledi: "Öyle bir şey yapsa basar istifayı giderim!". Koruma böyle söylüyordu ama parmağındaki kocaman pırlanta yüzüğü ve pahalı İtalyan takım elbisesini prensin hediye ettiği çok belliydi. Sevgili prensimizin yediği her naneyi biliyormuş bizim koruma. Yakışıklı koruma bana döndü ve Türkçe ve biraz sessiz "Ne yaptın bu adama? Ben her buluşmasında yanındayımdır. Bildiğin ciddi bir adamdır, pek espri yapmaz normalde." dedi. Benim prensten elektrik almadığımı prens de anlamış olmalı ki O da bana karşı kanki muamelesi yapıyordu.

Geceyi gülerek hatta kahkaha atarak geçirdik. Restorandan ayrıldık, sahil yolundan Beşiktaş'a doğru ilerlemeye başladık. Beni eve bırakmak istedi. Gerek yok, dedim ve Beşiktaş'ta vedalaşarak araçtan indim. Eve geldiğimde gülmekten ne kadar yorulduysam hemen uyudum.

O gecenin ardından bir kaç kez daha telefonda konuştuk ve bir daha görüşmedik. Bugün bile o geceyi düşündükçe gülüyorum.

O geceden sonra bir daha genel isteklerde bulunmadım Allah'tan. Çünkü ben Beyaz Porsche'li bir prensle tanışmak istemiştim ve dileğim gerçekleşmişti. Oysa Batı Avrupa ülkelerinden birinin prensiyle tanışıp evlenmek ve sonsuza dek mutlu yaşamak istiyorum deseydim şimdi beni bu blogdan değil Kraliyet web sitesinden takip ediyor olurdunuz :)

Kıssadan hisse: Bir şey dilerken iki kez düşün. Dikkat et, dileklerin gerçekleşebilir!

GEÇ GELEN NOT: Yazı kurgu değildir. Yazılan her şey bizzat yaşanmıştır. 

15 Ağustos 2014 Cuma

Amsterdam'da Ücretsiz HIV Testi

Amsterdam seyahatim sırasında yanlarında kaldığım arkadaşlarım vesilesiyle HIV pozitif bir eşcinselle tanıştım. Güler yüzlü, neşeli, yaşam dolu ve henüz 26 yaşında bir gençten söz ediyorum. Nedense bizim toplumda HIV pozitif olanların fiziksel olarak çok zayıf, derileri lekeli, gözleri bulanık bakan insanlar olduğu düşünülür. Gerçek ise bambaşka... HIV pozitif olan bireyler hasta değiller! Sadece virüsü vücutlarında taşıyorlar. Uygun tedaviyi aldıkları sürece HIV onları hasta etmiyor ve sağlıklı diğer bireyler gibi hayatlarını sürdürüyorlar.

HIV pozitif bir bireyle aynı masada oturup yemek yerken tabi ki konu HIV ve cinsel yolla bulaşıcı hastalıklara geliyor. Uzun uzun konuştuk hayatı ve HIV ile enfekte olması üzerine. Konuşmanın sonlarına doğru konu bana geldi ve benim daha önce HIV testi yaptırıp yaptırmadığımı sordu. Geçen Nisan ayında yaptırdığımı ve şükürler olsun ki negatif çıktığımı anlattım. Bunun üzerine "peki ya diğer cinsel yolla bulaşan hastalıklar için hiç test yaptırdın mı?" dedi. HIV testi yaptırmıştım ama Hepatit, gonore (bel soğukluğu), sifiliz (frengi) gibi hastalıklar için hiç test yaptırmamıştım. Bana Amsterdam'da kaç gün kalacağımı sordu. Normal yollardan başvuruda bulunduğunuzda size yaklaşık 1 hafta sonrası için sıra veriyorlar. Ammaaaaa acil durumlar için ertesi gün ya da aynı gün için randevu veriyorlarmış. Aldı eline tabletimi ve hemen formu oldukça dramatik bir şekilde doldurmaya başladı. 

Formdaki hikaye aynen şöyle: Ben bir cruising club'a yani seks kulübüne gidiyorum. Çok içiyorum ve sarhoş oluyorum. Sonrasında da HIV pozitif biriyle cinsel ilişkiye giriyorum. İlişki sonrası prezervatifi kontrol ettiğimde prezervatifin yırtılmış olduğunu fark ediyorum.

Bizimkiler formu bir güzel doldurup gönderdiler. Ertesi gün sabah sağlık merkezinden aradılar. Beni hemen görmek istiyorlarmış. PEP denilen 1 aylık koruma amaçlı HIV tedavisine başlamak istiyorlarmış. Aman tanrım, dedim. Yalan söylemenin cezası ağır ilaç tedavisine mi başlamak olacaktı benim için. Neyse ki hasta istemedikten sonra herhangi bir tedaviye başlayamıyorlarmış. Arkadaşımın refakatinde biz öğleden sonra sağlık merkezine gittik. Giderken bana poponu temizledin mi diye sordu. Şaşırdım... ne alakası var ki HIV testi ile dedim. Sadece bir kan tahlili olmayacak mı bu dedim. Değilmiş efendim... boğazdan, penise, anüse dek her yerden örnek alıp tüm cinsel yolla bulaşan hastalıklar için test yapıyorlarmış. Ben birden ürktüm sanki daha önce kimse görmemiş gibi penisimi, anüsümü :)

Sıramızı alıp beklemeye başladık. Bu test LGBTİ bireyler için ücretsizmiş ama heteroseksüeller ücret ödemek zorundalarmış. Bekleme odasında türlü türlü gay vardı. Herkes birbirini kesiyor ama sohbete başlayamıyordu. Malum HIV pozitif olma ihtimali oldukça yüksekti orada tanıştığınız birinin.

Sıram geldi ve arkadaşımla birlikte muayene odası girdik. Erkek hemşire arkadaşımı dışarı almak istedi. Her ne kadar o benim her şeyimi biliyor desem de dinlemedi ve benimle bire bir görüştü.

50 yaşlarında eşcinsel olduğu beni süzüşünden belli olan bir erkek hemşireydi benden örnekleri alacak olan zat-ı muhterem. Benden hikayeyi dinlemek istedi. Formu doldururken dil engelinden dolayı muhtemelen yanlış şeyler yazdığımı anlattım. Hikaye doğru ama prezervatifte yırtık yoktu dedim. Hangi club'a gittin, CHURCH müydü, dedi ve göz kırptı bana. CHURCH, Amsterdam'ın en azgın ve kalabalık club'larından birisi. Ahanda bu adam gay dedim içimden ve yalanıma devam ettim. Evet, oraya gittim, dedim utanarak. (Yalandan kim ölmüş?)

Benden önce HIV ve Hepatit için kan aldı. Ardından boğazıma bir çubuk soktu ve bademciklerimden örnek aldı. Daha sonra benden sedyeye uzanmamı istedi ve pantolonumu indirip penisimi kontrol etmeye başladı. Kasıklarıma bastırarak ağrı olup olmadığını sordu. Penisime ince bir çubuk soktu ve örnek aldı. Acıdı mı diye soracak olursanız gerçekten hissetmedim bile. Sonra yan çevirdi beni ve popoma bir şey sokup içine baktı. Rektoskopi deniyor bu işleme. Sonrasında yine bir çubuk yardımıyla popomdan da örnek aldı.

20 dakika dışarıda beklememi söyledi. Çünkü 20 dakika içinde HIV ve Hepatit sonuçlarım belli olacakmış. Dışarıda arkadaşımla gırgır şamata muhabbet ettik 20 dakika boyunca. Odaya tekrar girdim. Sonucun negatif olduğunu müjdeledi bana. Daha önceden hepatit aşım olup olmadığını sordu. Hepatit aşım yoktu. Hemen yapabilirim ilk dozu dedi. Bedava sirke baldan tatlıdır diyerek kolumu uzattım, aşımı oldum. Diğer test sonuçlarının bir hafta sonra belli olacağını, sonuçları internetten takip edebileceğimi anlattı. El sıkışıp ayrıldık.

Geçenlerde sonucum belli olmuş. Neyse ki negatif çıktım tüm testlerden. Pozitif çıksaydım yine tüm tedavilerden ücretsiz olarak yararlanabilecektim. Medeniyet herhalde böyle bir şey olsa gerek! Ülkeye misafir olarak gelmiş birine bile değer verip tüm test ve tedavilerini ücretsiz yapıyorlar. Vay beee...

Diyeceğim şu ki siz de bir gün Amsterdam'a giderseniz gitmeden önce internetten dramatik bir hikaye uydurarak başvuruda bulunabilir ve ücretsiz testinizi yaptırabilirsiniz.

İlgilenenler için adres ve iletişim bilgileri:

GGD Amsterdam

Web Sitesi

Nieuwe Achtergracht 100, 1018 WT Amsterdam
+31 20 555 5911

14 Ağustos 2014 Perşembe

İlk Kez Budapeşte ve Berlin, Yeniden Roma ve Amsterdam

Şubattaki Amsterdam seyahatim tam bir fiyaskoydu. Benim gibi sıcaktan asla bunalmayan biri için hava çok soğuktu. Sıfırın altındaki derecelere pek alışkın değilim, tüm hafta öksürdüm sokaklarda. Bir de İstanbul'a dönüşte boğaz ağrım ve uçaktaki basınç ikilisinin ortaklaşa sebep oldukları orta kulak iltihabı tatilin tuzu biberi oldu. Eğlenmedim mi? Tabii ki çok eğlendim ama şunu anladım ki kış tatilleri bana göre değil!

Buz gibi soğuk havada geçen Amsterdam tatilimin ardından 10 tane iğneyi yedim popomdan. Mart ayında aylar öncesinden alınmış Budapeşte tatilimi de yakmak zorunda kaldım. Çünkü doktorum bir süre uçmayı yasaklamıştı bana. Sözünü dinlemeyip uçarsam kulak zarımın basınçtan patlayacağını söyledi ki bu beni korkutmaya yetti.

Nisan geldi çattı. Doktora kontole gittim ve artık uçabileceğim haberini aldım. Haberi alır almaz hemen eve gelip Mart ayında yapamadığım Budapeşte tatilini yazın yapmak için bilet arayışına girdim. Ucuz bir uçak bileti buldum ve hemen  tek yön satın aldım. Sonra Budapeşte'den o tarihlerde en ucuz hangi şehirlere Battı balık yan gider dedim ve hemen Roma ve Amsterdam biletlerini aldım. Biletleri aldım almasına da tarihleri hep ucuz günlere getirmeye çalıştığımdan tüm tatil 18 gün olmuştu. Bilet fiyatlarını ucuza getireyim derken otel ücretleri girecekti bir yerlerime. Neyse ki her şeyi hallettim ve Roma hariç hiç para vermedim kalacak yere. Nasıl mı yaptım? Yakında başka bir yazıyla anlatacağım uzun uzun çooook ucuza nasıl tatil yapılacağını.

Sonuç olarak Nisan ayında bir deli anıma aldığım 5 uçak bileti sayesinde 18 gün 4 Avrupa ülkesinde harika zaman geçirdim. Amsterdam'da bulunduğum günler Amsterdam Pride'ın olduğu günlerdi. Kışınki hezimetin acısını fazlasıyla çıkarttım. O hızla şimdiden kış tatili için daha sıcak memleketlere biletler alındı.

Evim, arabam, bankada milyonlarım, son model bir cep telefonum yok! Ama her şehirde tanıdığım güzel insanlar, muhteşem anılar var cebimde.

Bu maceraların ayrıntılarını zaman bulursam ilerleyen günlerde yazacağım. Takipte kalın!